٢٢/٢٢. عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ عَبْدِ اللّٰهِ بْنِ سِنَانٍ:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّٰهِ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ، قَالَ: «حُجَّةُ اللّٰهِ عَلَى الْعِبَادِ النَّبِیُّ، وَ الْحُجَّةُ فِیمَا بَیْنَ الْعِبَادِ وَ بَیْنَ اللّٰهِ (۱) الْعَقْلُ»(۲).
ترجمه:
٢٢/٢٢. على بن محمد، از سهل بن زیاد، از محمد بن سلیمان، از على بن ابراهیم، از عبداللّٰه بن سِنان، از امام جعفر صادق علیه‌السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود که: «حجت خدا بر بندگان، پیغمبر است، و عقلْ حجت است در آن‌چه میانه‌ی بندگان و خدا است».
پی‌نوشت‌ها:
(۱). فی «ب، و، بس»: «بین اللّٰه و بین العباد».
(۲). الوافی، ج ١، ص ١١٣، ح ٢٤.
درباره این سایت