یک چیزهایی هست که اصل است. این هم یکی از همان‌هاست. روایت بی‌تعارفی است و ممکن است خیلی‌ها یک‌جوری‌شان بشود. اما خب همین‌که آدم یک‌جوری‌ش میشود یعنی هنوز امید هست. و این جای شکر و اقدام و عمل دارد.
یک چیزهایی هم هست که اصل اصل است، یک پله بالاتر است، یعنی برخی اصول روی آن‌ها سوار هستند. مثلاً در مسائل اخلاقی وقتی مکارم را می‌شمارند یک خط تعادلی همیشه ترسیم می‌کنند و به عنوان مثال می‌گویند شجاعت نه تهور است نه ترس. در همین روایت هم باید به این مطلب توجه داشت که شوخ‌بودن مومن بین برج زهرمار بودن و لوده‌گی است. نه این و نه آن، یک حد وسطی وجود دارد. کجا شوخی کند، کی شوخی کند، با چه کسی شوخی کند، چقدر شوخی کند و غیره و غیره و غیره.
خلاصه یک همچین چیزهایی
ارادت
درباره این سایت