٢٨/٢٨. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ بَعْضِ مَنْ رَفَعَهُ:
عَنْ أَبِی عَبْدِاللّٰهِ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: إِذَا رَأَیْتُمُ الرَّجُلَ کَثِیرَ الصَّلَاةِ، کَثِیرَ الصِّیَامِ (۱)، فَلَا تُبَاهُوا (۲) بِهِ حَتّىٰ تَنْظُرُوا کَیْفَ عَقْلُهُ»(۳).
ترجمه:
٢٨/٢٨.چند نفر از اصحاب ما روایت کرده‌اند از احمد بن محمد، از بعضى از آنان که آن را مرفوع ساخته‌اند، از امام جعفر صادق علیه‌السلام که فرمود که: «رسول خدا صلى‌الله علیه و آله فرمود که: چون مردى را دیدید که بسیار نماز مى‌کند و روزه بسیار مى‌گیرد، به او تفاخر و مباهات مکنید، تا نظر نمایید و ببینید که عقلش چگونه است».
پی‌نوشت‌ها:
(۱). فی حاشیة «ج، بس» و الوافی و شرح صدر المتألّهین: «الصوم».
(۲). «فلاتباهوا»: أی فلا تفاخروا، من المباهاة بمعنى المفاخرة. و المحتمل الآخر عند میرزا رفیعا و المازندرانی و المجلسی: ها «فلا تباهئوا» أی فلاتؤانسوا، من البهاء، بمعنى الاُنس، فحذفت الهمزة للتخفیف. انظر: حاشیة میرزا رفیعا، ص ٧٧؛ شرح المازندرانی، ج ١، ص ٤١٨؛ مرآة العقول، ج ١، ص ٨٥؛ الصحاح، ج ٦، ص ٢٢٨٨ (بهو)، و ج ١، ص ٣٨ (بهأ).
(۳). راجع: ح ١٩ من هذا الکتاب الوافی، ج ١، ص ١١٨، ح ٣٠.
درباره این سایت